Katarzyna Pranić

proj. okładki Katarzyna Zawadka, wyd. Stentor-Kora, Warszawa 2011

s. 247, 125×195 mm, ISBN 978-83-61245-66-7, 10+

Ciepła, serdeczna książka o grozie wojny, która zawsze i wszędzie w okrutny sposób plącze ludzkie losy. Ela, otoczona miłością Babci, wie, że została adoptowana, ale dopiero list z Czerwonego Krzyża burzy jej spokój, przynosząc jednocześnie szczęście i poczucie zagubienia. Ela-Sanela Hasani trafiła z Sarajewa do obozu bośniackich uchodźców w Polsce. Relacje jej właśnie odnalezionej starszej siostry przypominają czytelnikom, co niedawno zdarzyło się w środku Europy: z oblężonego, głodującego miasta, w którym snajperzy strzelali do ludzi, uciekli rodzice bohaterki wraz z trojgiem dzieci – tunelem wykopanym pod płytą lotniska. Potem była tułaczka, strzały, chaos, rozproszenie rodziny. Autorka pokazując młodemu odbiorcy złe oblicze świata, równocześnie uświadamia, że dobre emocje, humanizm mogą łączyć ludzi różnych kultur, języków, ludzi dotkniętych różnymi doświadczeniami. Tym samym daje nadzieję oraz wzór do naśladowania. Katarzyna Pranić do 1992 r. mieszkała w Sarajewie, a zatem wszystkie dramaty, o jakich pisze, zna z relacji konkretnych osób. Ten element podskórnego reportażu jeszcze silniej oddziałuje na wyobraźnię czytelnika. Rec. Małgorzata Kąkiel

NOMINACJA LITERACKA KSIĄŻKA ROKU 2011